Dünyanın önde gelen kahve üreticilerinden Etiyopya’da, kahve işçileri tarlalarda günde 1 dolara çalışıyor.
Etiyopya’daki kahve işçileri tarlalarda döktükleri alın terinin karşılığında her gün yalnızca 1 dolar kazanabiliyor. Dünyanın beşinci büyük kahve üreticisi olan ülkede yaklaşık 15 milyon kişi bu sektörde kazandığı parayla geçimini sağlamaya çalışıyor. Çoğunluğu küçük tarlalara sahip olan üreticilerin en büyük sıkıntısı ise dünya pazarında yüksek fiyatlardan satılan kahvenin ellerinden yok pahasına çıkması.
Yaklaşık 20 hektarlık kahve tarlası olan 68 yaşındaki Selkamo Kemissa da bu durumdan dert yananlar arasında bulunuyor. Başkente 315 kilometre uzaklıktaki Şebedino Voresa kasabasında yaşayan Kemissa, 30 yıldır bu işle uğraşıyor. Günde 1 dolara dünya markaları için çalışıyorlar. Bu yılki hasattan 6 bin kilogram kahve çekirdeği elde etıneyi planladıklarını söyleyen Kemissa, kendisinin nispeten daha iyi durumda olduğunu ancak bölge halkının nesillerdir kıt kanaat geçindiğini dile getiriyor.
Kemissa, “Çoğunluk yoksulluğun içinde sürüklenirken, tüccarlar ve komisyoncular her gün zenginliklerine zenginlik katıyor.” dedi. Kemissa’nın yıl içinde hasat edeceği 6 tonluk kahve çekirdeğinin yıkanmış hali piyasada yaklaşık 23 bin 500 dolar ediyor.
Günde 30 Birr
Kemissa’nın yanında işçi olarak çalışan 68 yaşındaki Abebe Lapius da yaşadığı sıkıntıları, “Kendi ürünlerimi sattım. Bir şeyler yiyebilmek, günde 30 birr (yaklaşık 1 dolar) de olsa kazanmak için burada kahve topluyorum. 11 sözleriyle anlatıyor. Dünyaca ünlü “Arabica II kahvesinin yetiştiği Sidama bölgesindeki tarım uzmanlarından Belay Leta, konuyla ilgili
“Küçük kahve tarlası sahiplerinin çok ciddi bir mağduriyet yaşadığı doğru. Çoğunlukla vakitlerini işçi olarak geçiriyorlar. 11 ifadelerini kullandı. ülkede yaklaşık 8 sene önce, tarım ürünlerinin ticaretini geliştirmek için kurulan, iç piyasadaki kahve fiyatlarını belirlemek ve düzenlemekle görevli olan Etiyopya Ticaret Borsasının (ECX) üst düzey yöneticilerinden Erınias Eshetu da kahve ticaretinin iki farklı zincir üzerinden ilerlediğini belirtiyor.
“Baskın olan zincir, küçük toprak sahipleri, aracılar, tüccarlar, kuru tına ve yıkama tesisleri ile ihracatçılardan oluşuyor.” diyen Eshetu, bu yolun en fazla aracıları ve ihracatçıları zengin ettiğini vurguluyor. Eshetu, bir diğer zincirin ise yeni kurulmakta olan kooperatifler ve büyük kahve tarlaları üzerinden ilerlediğini kaydediyor.
“Küresel alıcılar bizim hazırlayıp Cibuti Limanı’na gönderdiğimiz işlenmemiş kahveleri alıyor.”
diyen Eshetu, burada Etiyopya kahvesinin 3 dolara satın alındığını ancak pazarda marka değeriyle birlikte 200 doları bulduğunu dile getiriyor.
